FİKRET DEMİRAĞ ANMASI/METİN CENGİZ
Fikretle aramızda şiirin ırmağı
Işığın tilmizi gibi akardı
Tek tek konuşurduk bütün şairleri
Yıldızlar bir şenliğin fitilini yakardı
Kardeşim Akdeniz’i içiyor şimdi
Mezarı başında bir can simidi
Sanki ölümün süvarisi
Gecenin atlarını sürüyor
***
Son aradığımda ıslak bir ses telefonda
“Boğazım kurudu ellerim dondu”
Hayat bazen bıkkınlık verir ya
Zaman böyledir, belirsiz bir uyku
Şimdi desem ki kardeşim gel
Der mi geliyorum, şair sözü
Ölüm mü açan gövdesinde
Çiçek gibi iki gözü
***
Fikret’ten sonra dünya azaldı
Bir adım atıyorum rüyamda çil çil bir Yalova
Bir adım atıyorum Fikret’in anlattığı Girne
***
Fikret’le sokak sokak gezerdik şiiri
Şairler usulca boy verirdi
Söz yüksekte bir çift kanat
Kadın bir gülücük idi
Siyaset yüzümüzde patlayan tokat
***
Şiir dağdan iniş gibi rahat olmalı derdi
İmge tırmanılan bir yokuş
Kıbrıs deyince uçmaya başlardı
Göğsünde uyuyan kuş
***
Hayat doğduğumuz toprak
Kazarız kalemle gün be gün
Yalnızca yazdığımız kalacak diyelim
Gerisi ölümün oynadığı düğün
İnsan bir şenliğe benziyor dostum
Türkü söyler gibi tükeniyor hayat
Zaman geçiyor da gökte bulut gibi
Zihnimizde kalıyor belirsiz bir tat
***