türküsü bitti ardıç kuşunun mermere oyulmuş o resim soldu. artık kızıl ağaçlar öpüp durur aynı rengi aynı kokuyu yayar eriyen kanatlar. şimdi yine sokaklardasın... uysal, uyumlu bir kedi gibi adımlarsın kaldırımları günlerin kutular gibi rüzgârda, kağıt mendil: iğnenden iplik bile geçmez, aynan yansıtmaz bile yüzünü derinde yılan yarası sanki bir ağaç gibi işler. uyur uyanır su... sözlerin gömlek gibi eskir. nereye dönsen orda bir hayalet bekleşir. sahtiyan bir uykuda olur en aykırı karanfil ve gecenin o yorgun gözleri soğukta kalmış köpek gibi titreşir. işte böyle sevgilim, bu şiir burda kendini noktalar ama yağar daha üstümüze o bunaltan...