“Editörden
Hürriyet Gösteri Dergisi, Osman Hakan A’nın önerisi ve sunuş yazısı ile Ağustos-Eylül-Ekim 343. sayısında “Gösteri ve 80 Kuşağı Şiiri” adlı bir dosya yaptı.Tanık olduğum kadarıyla dosyanın hazırlanma süreci biraz karmaşıktı. Dosya Hami Çağdaş ve Gösteri dergisi ile ilişkisi bağlamında sunuldu. Oysa 342. sayısı zaten Hami Çağdaş’a adanmıştı, onun önemine, dergideki yerine. Turgay Kantürk ile konuyu konuştuktan sonra Osman Hakan’a durumu sordum. Benim teorik bir yazı yazmamı istedi, sayfa sınırı da koymadı. Böylece benim yazı ortaya çıktı. Ama diğer yazıların çoğu ya Hami Çağdaş ya Gösteri dergisi ile ilintiliydi. Garip olan da dergi çıktığında dosyayı hazırlayan Osman Hakan A’nın dergide yer almamasıydı. Dergi yayımlandıktan sonra sosyal medyada tartışma da başladı. Olayı bilen, bilmeyen görüş bildirdi, meseleyi bir ucundan tutmaya çalıştı. Elbette bunların hiçbirinin kıymeti harbiyesi yok. Tartışmada elle tutulur ilk yazı facebook sayfasında Tuğrul Tanyol’dan geldi. T.T., haklı olarak meselenin sosyal medyada tartışıldığı şekliyle içeriğine cevap veriyor ama dosyayı şunlar olmalıydı, bunlar olmamalıydı çerçevesinde ele alıyordu. Ona göre Gültekin Emre 1970’lerin şairiydi (oysa ilk kitabı 1980). Ve dosyada Metin Cengiz de olmamalıydı. Yazının o kısmını alıntılıyorum zira esas düşünce burada. “Üç Çiçek anlayışıyla kavgalı Metin Cengiz de olmamalıydı, çünkü üzeri örtülmeye, unutturulmaya çalışılan şey 80 Kuşağı ile Üç Çiçek’in eşanlamlı olmasıdır.” Bir cümlede kocaman iki yanlış. Tuğrul’un yazdığı yazıya facebook üzerinden cevap verdim ama cevap güme gitti zira ziyaretçiler yorumları değil sayfa sahibinin açıklamasını okuyorlar.
Yanlışın ilki şuydu: M.C.’nin “Üç Çiçek anlayışıyla kavgalı olması.” Benim böyle bir kavgam yok. Üç Çiçek’in kavgalı olabileceğim bir anlayışı yok çünkü. Ben de T.T. gibi şiiri yazanın kimliğiyle, düşüncesiyle değil şiirin kıstaslarıyla değerlendirdim hep. Esas yanlış ise Üç Çiçek’i eleştirmenin ”karşı” olmak olarak anlaşılması. T.T.ye göre 1980 kuşağı Üç Çiçek’in ömrü kadar. Sonrası 1980 sonrası şiir. Metin Celâl ise o dönemlerde herkesin söylediği şu düşünceleri 80’lerin poetikası olarak görüyor: “1-“Önce şiir.” Bir şiirin şiir olup olmadığını belirlerken önde gelen ölçütün estetik
olması. 2-Şiir tarihinin estetik anlayışla yeniden araştırılması ve sorgulanması. 3-Geçmiş Türk şiirini reddetmek yerine doğru değerlendirerek kalıcı temellere dayalı bir şiir oluşturmak. 4-Çok sesliliği önemsemek, her şairin bir birey olduğunu, kendine has bir söyleyişi, imge dünyası olduğunu savunmak…” Dediğim gibi bunlar dönemin ortak kıstasları. Ama burada dönemi dönem ya da kuşağı kuşak yapan poetik bir derinlik yok. Esas soruların cevabı yok. 1-Yeni olan ne? 2-Ne oldu da 1980 kuşağı anlayışı ortaya çıktı ve bu anlayışın ilkeleri ne? 3-Kırılma ise nasıl bir kırılma?
***
Bu sayının “Şiir Belleği”nin şairi Gültekin Emre.
Klasik ve alışılmış olarak: İsimler ve zengin içeriğiyle Şiirden Dergisi yine arşivlik. Her sayısı ilgiyle karşılanan dergide bu defa şair Gültekin Emre’nin dosyası yer alıyor. Röportaj Şiirden’den. Yazılar ise: Cemil Okyay, Yavuz Özdem veÜmit Yıldırım’dan. Celal Soycan “Poetik Notlar 7″ile teorik okumalarına derkenar düşüyor, tartışıyor, düşünüyor. Metin Cengiz “Şiir Kitapları Arasında” başlıklı yazısında Zeki Ali, Tamer Öncül ve Cafer Yıldırım’ın şiirlerini irdeliyor. Dünya şairleriyle “Poetik Söyleşiler”in bu sayıdaki konuğu, Yunanistan’dan Sotirius Pastakas ile Polonyalı Alicja Kuberska. Şiirden’in Atalay saraç ile yaptığı söyleşi ise ilgi uyandırıcı. Fahrettin Koyuncu’nun yazısı ise İzmir’den notlar düşüyor.. Bu sayıda yine birbirinden değerli şairleri okuyacağız. Gençlere yine selam. Okur dergi kapağından bu isimlerin kimler olduğunu rahatlıkla öğrenebilir.
