Dün ölümü gördüm, ölüm kanatsızdı Yağmur gibi yağıyordu havada İşte ölümün divan kurduğu Gazze’desin Hava bir bıçakla yırtılıyor sanki Kör bir çığlık güneş Camları cam gibi suskun Ağaçların cesetleri ceset gibi Minareler gökyüzüne değil hiçliğe yaslanıyor Çocuklar çocuklar çocuklar Gazze’nin çocukları Çocuklar sokak sokak çocuklar çarşı çarşı çocuklar ev ev Gazze düşmanla çarpışan çocuk gölgeleriyle bir dev Ölümün kucağında şarkı söylüyor çocuklar Çocuklar azizler kadar sessiz müminler kadar dindar Kurşun sesleri dinsin diye bekliyorlar Bir anda dolduracaklar alanları Açlıklarını unutup ölülerine sarılacaklar Ehramlarına sarınmış yaşlı kadınlar Evler sokaklar omuz omuza hayatı koruyorlar Sabırla çizilmiş yüzleri Çaresiz asabi acılı...
Gazze / Metin Cengiz
